Pestprotocol

Wij hanteren het pestprotocol. Dit pestprotocol vormt een plan van aanpak ten aanzien van:

• voorkomen van pestgedrag;
• tijdig signaleren van pestgedrag;
• stoppen van pestgedrag;
• samenwerking tussen ouders en school bij pestgedrag.

Met behulp van dit pestprotocol willen wij pestgedrag niet alleen aanpakken nadat een pestsituatie is gesignaleerd, maar ook pestgedrag voorkomen, door dit gedrag met al zijn aspecten, gevolgen en de daarbij horende rollen van pester, meeloper en gepeste bespreekbaar te maken. Er is een duidelijk plan van aanpak beschreven voor situaties waarin pestgedrag wordt gesignaleerd. Er zijn overzichten, regels en afspraken ten aanzien van de omgang met elkaar opgenomen. Deze regels zijn in de klassen duidelijk opgehangen, met de kinderen besproken en voorzien van handtekeningen of vingerafdrukken.
Bij de aanpak van gesignaleerd pestgedrag worden ook de ouders intensief betrokken, omdat pestgedrag zich niet alleen beperkt tot de school en omdat de oorzaken van pestgedrag zeker niet alleen binnen de school, maar ook vaak buiten de school liggen. Met dit pestprotocol hopen wij, samen met de leerlingen en ouders, een positieve en effectieve bijdrage te kunnen leveren aan het voorkomen en bestrijden van pest-gedrag.

Verschillen tussen plagen en pesten

Plagen gebeurt tussen twee of meer kinderen. Het is niet altijd leuk, maar het is meestal niet gemeen bedoeld. Bedoeld als grapje kan het natuurlijk wel verkeerd overkomen, maar later kun je heel goed zeggen dat het je spijt. Vaak is het zo dat de geplaagde erom lacht, zijn schouders ophaalt of een gevatte opmerking terugmaakt. Het gebeurt openlijk. Bij plagen is er sprake van gelijkheid tussen plager en geplaagde.
Pesten is duidelijk iets anders. Er zitten vaak kwade bedoelingen achter en het duurt meestal (met of zonder tussenpozen) langer. Er is sprake van ongelijkheid tussen plager en het kind dat geplaagd wordt. In de meeste gevallen is steeds hetzelfde kind (of kinderen) het slachtoffer en zijn het ook steeds dezelfde pesters. Pesten vindt vaak plaats buiten het zicht van ouders of leerkrachten. We spreken dus van pesten als er een duidelijk aanwijsbaar, min of meer weerloos slachtoffer is aan te wijzen dat te lijden heeft onder fysiek of psychisch geweld van klasgenoten of anderen.

Als er gepest wordt, is er altijd een groep die zich afzijdig houdt: de stille middengroep. Ze doen niet mee omdat ze het gemeen vinden. Maar ze doen er ook niets aan om het pesten te laten ophouden. Ze nemen het niet op voor het slachtoffer uit angst zelf ook gepest te worden, dus houden ze hun mond. Door structureel aandacht aan het onderwerp te besteden, kunnen kinderen die bij deze middengroep horen zich bewust worden van hun rol als het om pesten gaat.

De basiskenmerken van pesten

Zowel directe vormen (fysiek waarneembaar) als indirecte vormen (uitsluiten, roddelen) van pesten. Regelmatig optredend gedrag: pesten beperkt zich niet tot incidenten. De pester is altijd sterker dan de gepeste leerling.

Afspraken met leerlingen

Pesten wordt niet getolereerd. Wie zich gepest voelt, meldt dit bij de groepsleerkracht. Pestkoppen moeten weten dat hun gedrag door alle volwassenen op school gestopt zal worden. Er volgen sancties, zoals een gesprek met de groepsleerkracht en een herstelregeling voor materiële schade. Gepeste leerlingen moeten weten dat zij te allen tijde terecht kunnen bij de volwassenen op school en dat er hulp te verwachten is van de groepsleerkracht.

Afspraken met leerkrachten en overige volwassenen

We spreken onderling af dat iedereen steeds op pestincidenten reageert.
De school staat open voor signalen over pesten. Ouders weten vaak meer over pesten dan leerkrachten. De school wil samen met hen oplossingen zoeken voor pestproblemen van hun kinderen. Ouders van gepeste kinderen kunnen te allen tijde terecht bij de groepsleerkracht. Ouders van gepeste kinderen en van pestkoppen worden geïnformeerd indien zich ernstige incidenten voordoen. Ouders van pestkoppen zal worden gevraagd mee te werken aan een herstelregeling in geval van materiële schade.

Digitaal pesten

Internet, msn, chatboxen en sms zijn communicatiemiddelen die inmiddels nauwelijks meer weg te denken zijn uit de leefwereld van kinderen. De gevolgen van systematisch anoniem pesten via internet zijn voor het slachtoffer vaak ernstiger dan volwassenen vermoeden. Pesten via het internet is doorgaans veel harder dan pesten in het gewone leven, omdat de daders gemakkelijk anoniem kunnen blijven. Reageren op pesterijen via internet verschilt niet wezenlijk van datgene wat je doet om pesten in het echte leven aan te pakken. De uitgangspunten van het antipestbeleid zijn ook van toepassing op digitaal pesten: ouders en leerkrachten moeten optreden tegen de daders, praten met alle betrokkenen, en kinderen beschermen om ze weerbaar te maken. Op de website: www.mijnkindonline.nl vindt u uitgebreide informatie over het begeleiden van kinderen bij het gebruik van internet.